Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.
(Mattheüs 11: 30)
Twee ossen
Twee ossen ploegen door het land, gebukt onder één juk. De oude wijze os snuift eens flink en zet dan zijn stevige schouders er eens extra onder, want de jonge vaars naast hem let weer eens niet op. “Meekomen, jochie, anders voel je straks de prik”, lijkt hij te zeggen. Ach, het jonge dier is onwetend en nog niet sterk, maar de wijze os loodst hem trouw door het karwei heen. Morgen, morgen zal de jonge vaars weer iets meer kunnen en weten dan vandaag en eens…eens wordt hij net zo wijs en krachtig als de oude os naast hem. Gestaag trekt de wijze os de ploeg voort en de jonge vaars doet al glibberend in de modder dapper mee. Zo is het goed…
Jezus is als de wijze os, die naast ons, jonge vaarzen, meegaat in alles waar wij in ons leven doorheen moeten ploegen. Hij gaat niet vrijblijvend met ons mee, nee, hij heeft zich met ons juk verbonden en trekt mee. Zo zijn wij nooit alleen en trekt hij harder als wij niet meer kunnen. We kunnen niet van het rechte spoor afwijken zolang we Zijn juk op onze schouders hebben. Moeilijk is het ploegen dan soms nog wel, maar we leren van Hem die met ons meeloopt. Als we maar gelijke tred proberen te houden met Hem, dan loodst Hij ons er wel doorheen!
Jezus is daarbij zachtmoedig en nederig van hart; het is heerlijk veilig om naast Hem mee te mogen lopen. Dat kan je van de wereld helaas niet zeggen. Het juk dat deze wereld ons op legt, is vaak hard en harteloos.
Het harde juk en de zware last van de wereld
Ziekte, armoede, afwijzing, schuldgevoel over misstappen die je in het verleden begaan hebt, eenzaamheid, levensvragen waar je mee worstelt, depressiviteit, weggetrapt worden door medechristenen, aanvallen van de duivel. Allemaal lasten die ten diepste hun oorsprong vinden in de zondeval, die nu op onze schouders rusten.
En dan is er ook nog de last om “goed te leven”; de Farizeeën wisten er alles van. De ene wet na de andere werd geformuleerd om vooral maar te voorkómen dat Gods wet op enigerlei wijze overtreden zou kunnen worden. Het werd een zware last voor de mensen. Maar God wenst dat juk van wetten helemaal niet, Hij wil juist een open hart voor de medemensen, zodat mensen simpelweg voor elkaar zorgen in plaats van elkaar een extra juk/druk opleggen. (Jesaja 58: 6-10)
En dat juk van wetten was niet alleen van daar en toen. In Galaten 5: 1 waarschuwt Paulus ook ons om de vrijheid, die Jezus ons geeft, vast te houden en ons niet weer een slavenjuk van regels op te laten leggen.
Een andere last zie je in landen waar christenen vervolgd worden. Daar kan het kiezen voor Jezus verstrekkende gevolgen hebben. Zo was er een jongen die zich wilde bekeren, maar uiteindelijk terugschrok voor de druk die zou komen. Hij durfde niet meer.
De prijs kan ook hier al heel hoog zijn, als je als enige in een niet-christelijk gezin tot geloof komt.
Een zwaar juk dat menigeen meetorst in onze maatschappij, zeker ook jongeren, is de eis om voortdurend te presteren op velerlei vlakken tegelijk. Een kwart van de studenten is overspannen en er komt relatief veel zelfmoord onder jongeren voor. Het valt hen zwaar om alles op en top bij te houden in hun leven: leren, sporten, werken, sociaal media, …
In dit verband is het opvoeden van kinderen ook niet makkelijk. Het is vaak schipperen tussen wat er van de kinderen gevraagd wordt om mee te kunnen blijven doen in hun vriendengroepje, wat er binnen sijpelt via school en wat je als ouders wenselijk acht.
Dan kan het devies voor de ouders zijn: doe als de wijze os en draag samen met je kinderen het juk. De kinderen leren vaak veel meer van een voorbeeld dan van woorden over hoe je in alle hectiek van deze maatschappij Gods weg vindt. Het is een zegen voor kinderen als ze zo begeleid worden in hun jonge jaren. Zo’n juk opgelegd krijgen is goed voor kinderen, zegt Klaagliederen 3: 27.
Niet iedere ouder doet dat. Eli bijvoorbeeld had het nagelaten (1 Samuël 2) en zijn kinderen werden dan ook kinderen Belials genoemd, wat betekent: kinderen zonder juk. Dit tot groot verdriet van God en het volk.
En dit is nog maar een klein deel van alle lasten die mensen in hun leven kunnen meesjouwen.
Kan Jezus echt verlichting brengen in al deze aardse lasten?
Het beeld van de twee ossen, Jezus en jijzelf onder één juk, heeft ooit geholpen om verloren vertrouwen te herwinnen: “Jezus leerde me door dit beeld weer te vertrouwen op mannen en mensen in het algemeen. Juist het sámen met Hem onder één juk lopen gaf veiligheid. Samen ingespannen kun je alleen maar samenwerken terwijl je elkaar níet kunt aanraken. Zo was het veilig dingen samen te doen en groeide vertrouwen. Niet alleen naar Hem, maar ook naar mensen die in mijn buurt kwamen!”
Dit voorbeeld laat zien dat je soms een (lange) weg gaat met Jezus vanuit de duisternis naar het licht. Een last is meestal niet op slag verdwenen. Maar Hij is wel al die tijd bij je. En als we luisteren naar Zijn stem, naar Zijn woord in de Bijbel, dan houden we gelijke tred met hem en komen we er uiteindelijk uit. Want God geeft je nooit meer te dragen dan je aan kunt mét Hem. (1 Korinthiërs 10: 13)
Maar wat heb je hieraan als je diep in de problemen zit of het leven zelfs helemaal niet meer ziet zitten? Hoe doe je het dan?
Deze vraag stellen gaf andermaal blijk van hoeveel lasten er door mensen gedragen worden. De antwoorden waren stuk voor stuk doorleefd.
- Vraag God erbij, bij je problemen. Dat geeft meer innerlijke rust.
- Wil je zelf heel graag iets bereiken en loop je vast…kijk dan eens of je misschien je eigen plan trekt in dit leven in plaats van alles in vertrouwen in de handen van God te leggen.
- Als je lijdt onder onrecht, weet dan dat God jouw pijn ziet en volledig erkent. Hij zal je zeker recht doen. Laat je boosheid en je verlangen tot wraak daarom varen. Hij zal rechtspreken, dat hoeven wij niet zelf te doen. Leg die last bij God neer.
- Vertrouw op de Heer en bedenk dat een positief woord voor elkaar veel kracht heeft. Zoek steun bij je broeders en zusters en deel je moeite met God en met hen. Weet dat God al je tranen opvangt. Ze zijn Hem kostbaar.
- Bid samen met anderen om je nood bij God te brengen. Daar waar twee of drie mensen bijeengekomen zijn in Jezus Naam, daar is Jezus in hun midden! En als je zelf helemaal niet meer bidden kunt, laat anderen dan voor je bidden.
- Je eigen gebed tot God mag kort zijn. Zelfs: “Mijn God, Help!” is genoeg. En ook als je belaagd wordt door twijfel, zal Hij je helpen: “Ik geloof Heer, maar kom Mijn ongeloof te hulp” (Mar.9:24) Bedenk dat Jezus juist ging naar mensen die het moeilijk hadden, twijfelden, eenzaam waren of teleurgesteld.
- Deel je probleem ook in de kerk, dan kan er meegeleefd worden en meegebeden.
- Praat steeds weer met God, al fietsend, lopend, in de natuur. Als je Hem je probleem vertelt, dan kan je weer even verder. Meestal gaat het niet direct beter, maar neem de tijd voor herstel en tel intussen ook je zegeningen.
- God wil je dragen, maar je moet je wel laten dragen.
- Zingen kan ook helpen, zelfs als je diep in de put zit. God is bij jou, zelfs in de diepste put.
- Dank God voor alles en geef je over aan Zijn wil: Uw wil geschiede.
- Bedenk dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid van straks. (Rom.8: 18) Je lijden zal eens voorbij zijn!
- Lees in je Bijbel; een Bijbelwoord kan troost bieden. Dan blijven de omstandigheden even moeilijk, maar krijg je toch wat rust.
- God geeft per dag wat je nodig hebt, net zoals het manna in de woestijn. Als je het erg moeilijk hebt, vraag dan alleen kracht voor het komende uur. En als dat voorbij is misschien voor de volgende twee uur. En dank steeds dat je dat weer hebt gekregen. Zo bouw je langzaam verder op.
- Als je boos bent of verdrietig omdat iets niet is gegaan zoals jij had gehoopt, werk dan toe, samen met God, naar acceptatie. Dan ontstaat rust.
En welk zacht juk en welke lichte last legt Jezus ons dan in plaats daarvan op?
Jezus zegt: “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.” (Mattheüs 11: 28-30)
Maar welk juk en welke last legt Jezus ons dan op?
Jezus vraagt ons enkel om in Zijn liefde te blijven door elkaar lief te hebben zoals Hij ons heeft lief gehad. Dan zal Zijn blijdschap in ons blijven en onze blijdschap volkomen worden. (Johannes 15: 9-12)
Elkaar (leren) liefhebben, zoals Jezus ons lief heeft gehad. Ja, dat geeft inderdaad rust in onze ziel en blijdschap in ons hart en zal uiteindelijk al onze lasten verlichten.
