Auteur Archieven: Bethelkerk

Uitgangscollecte zondag 15 januari 2017 – Friedensstimme

Categorie:Collectes diaconie

Stichting Friedensstimme staat al 35 jaar voor ondersteuning van christenen in de voormalige Sovjet-Unie bij hun evangelisatie- en zendingsactiviteiten. Zij stelt honderd evangelisten in staat om zich volledig aan evangelieverkondiging te wijden en voorziet hen van lectuur en middelen voor vervoer. Daarnaast heeft Friedensstimme als doel christenen in Nederland betrokken te laten zijn bij broeders en zusters in Rusland en omliggende landen.


Uitgangscollecte zondag 1 januari 2017 – De Herberg

Categorie:Collectes diaconie

Op 1 januari is de uitgangscollecte bestemd voor het Pastoraal Diaconaal Centrum de Herberg te Oosterbeek. De Herberg wil als verlengstuk van de plaatselijke kerkelijke gemeente een tijdelijk huis en geestelijke begeleiding bieden aan individuele gemeenteleden die, om wat voor reden dan ook, even afstand willen nemen van hun woon/werksituatie en zich willen bezinnen op levensvragen. Daarbij kunnen psycho-sociale problemen een rol spelen. De stichting tracht haar doel te bereiken door het bieden van een christelijke leefgemeenschap, individuele geestelijke begeleiding door professionele begeleiders, een beperkt dagprogramma, rust en ruimte, advies m.b.t. nazorg en informatie en advies aan de plaatselijke gemeente. Een plek waar mensen weer op adem kunnen komen omdat ze psychisch en of lichamelijk moe zijn.


Uitgangscollecte 25 december 2016 – Kinderen in de knel (Kerk in actie)

Categorie:Collectes diaconie

Jezus leerde ons dat ieder kind bijzonder is. Ook een kind met een verstandelijke
beperking. In de kleine plattelandsdorpen in Pakistan weten ouders niet goed hoe ze met hun gehandicapte kind om moeten gaan. Ze verbergen hun kinderen. Ze schamen zich er voor. Sommigen zien de handicap zelfs als een straf van God. De meeste mensen zijn er erg arm. Voor kinderen met een verstandelijke beperking is bijna geen zorg beschikbaar. NOAD, partnerorganisatie van Kerk in actie steunt deze ouders en hun kinderen om hen een volwaardige plek in het gezin en in de samenleving te geven. Ze geven de kinderen de juiste medische zorg en laten ouders zien, hoe hun kinderen door liefde, zorg en aandacht zich beter ontwikkelen. Dank zij deze ondersteuning bloeien de kinderen op, ze lachen weer! Daarnaast leert NOAD de ouders op te komen voor de rechten van hun gehandicapte kind. Zo maakt Sunita van 9 jaar dankzij deze ondersteuning voor het eerst echt deel uit van het gezin. Door de zorg, de liefde en de aandacht ontwikkelt Sunita zich veel beter. Ze doet kleine klusjes in huis en ook haar geheugen en spraakvermogen gaan vooruit.


Diaconiecollecte 25 december – Terwille

Categorie:Collectes diaconie

Terwille is een door de overheid erkende GGZ-instelling voor verslavingszorg en maakt deel uit van Concern De Hoop. Zij bieden hulp aan mensen met een verslaving en aan hun omgeving. Ook heeft Terwille een gespecialiseerd programma voor vrouwen die uit de prostitutie willen stappen en slachtoffers van loverboys. Het hulpaanbod van Terwille is toegankelijk voor de breedte van de samenleving en heeft als doel: een verslavingsvrij leven. Terwille gelooft dat ieder mens bestemd is om vrij te zijn!


Eredienst – zondag 27 november 2016 om 10.00

Categorie:Digipreek

Orde van Dienst

Voorganger: Drs. J.A. Bor (Valkenburg)

  • Orgelspel
  • Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
  • (staande) Zingen: Psalm 24: 1
  • (staande) Votum en groet
  • Stil gebed
  • Sonntagsmorgen, Mendelssohn (René piano, Karin en Miek zang)
  • Zingen: Lied 444: 1,2,5
  • Geloofsbelijdenis
  • Zingen: Psalm 71: 11,14
  • Gebed
  • Eerste schriftlezing: Jozua 1: 1-9
  • Tweede schriftlezing: Lucas 1: 26-38
  • Preek
  • Zingen: Gezang 125: 1 en 5
  • Süsse Stille, Händel (René orgel, Miek zang, Christine klarinet)
  • Dank- en voorbede
  • Collecte
  • Zingen: Gezang 257
  • (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
  • The Lord bless you and keep you, John Rutter (René piano, Annemar en Miek zang)
  • Orgelspel

Avondmaalsdienst – zondag 20 november 2016 om 10.00

Categorie:Digipreek

Orde van Dienst

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)
Thema: Werken aan vergeving!

  • Orgelspel
  • Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
  • (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 27: 1, 2
  • (staande) Bemoediging en groet
  • Zingen: Liedboek 2013 nr. 315: 1, 2
  • Gebed om Gods Geest
  • Schriftlezing: Genesis 50: 15-26 (HSV)
  • Zingen: Liedboek 2013 nr. 364: 4, 5, 6
  • Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied 5, terwijl groep 6 t/m 8 naar de nevenruimte gaat (melodie: Liedboek 2013 nr. 134)
  • Prediking n.a.v. Genesis 50: 16b en 17a (HSV)
    Uw vader heeft voor zijn dood deze opdracht gegeven: Dit moeten jullie tegen Jozef zeggen: Och, vergeef toch de overtreding van uw broers en hun zonde, want zij hebben u kwaad gedaan.
  • Zingen: Liedboek 2013 nr. 32: 1, 3
  • Woorden der inzetting
  • (staande) Zingen: Apostolische Geloofsbelijdenis
  • Nodiging
  • (staande) Gezongen dankzegging: Liedboek 2013 nr. 675
  • Dienst der gebeden
  • Inzameling der gaven
  • (staande) Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 270
  • (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
  • Orgelspel

 

Samenvatting preek

Tekst: Genesis 50: 16b en 17a (HSV)
Uw vader heeft voor zijn dood deze opdracht gegeven: Dit moeten jullie tegen Jozef zeggen: Och, vergeef toch de overtreding van uw broers en hun zonde, want zij hebben u kwaad gedaan.

Als ik Jozef zou zijn geweest, zou dit mogelijk mijn eerste vraag aan de broers zijn: Komen jullie uit jezelf òf zijn jullie gestuurd? De vraag stellen is ergens ook meteen het antwoord geven. Immers Jozef was in Egypte tot grote hoogte gestegen en de broers konden niet zomaar meer op gelijke voet met hem omgaan.

Zeker niet na alles wat er onderling tussen hen voorgevallen was. Zolang vader Jakob leeft, houden Jozef en broers zich nog in. Vertrouwen ze erop, dat Jozef de kaart van de wraak niet te hard zal spelen. Maar hoe daarnà verder? Het was moeilijk om een dreigingsanalyse van het leven bij de familie Israël te maken.

En niets is zo tijdelijk als de gunst van mensen. Mensen kunnen via de bloedband broers van elkaar zijn, maar daarom ervaren ze elkaar nog niet altijd als zodanig. De broers van Jozef vluchten daarom naar voren. Met woorden van het eerste deel van onze tekst: Uw vader heeft voor zijn dood deze opdracht gegeven: Dit moeten jullie tegen Jozef zeggen: Och, vergééf toch.

Gemeente, het loopt weer tegen de advents- en kersttijd. En voor alle zekerheid proberen mensen dan nà te gaan of de kust voor het familieleven bij hen dan wel helemaal veilig is. En niets is dan zo mooi en tegelijk ook zo moeilijk als werken aan herstel van wat stuk is. Van Jozef lezen we zevenmaal, dat hij in tranen is.

Nu wil het geval dat we kwaad wat óns aangedaan is erger vinden dan het onschuldige wat wij anderen aandeden. Van een deel van het kwaad van anderen maken we op een gegeven moment géén werk meer, want dit slijt door de tijd. Of we hebben er een nieuwe kijk op. Of we bedekken het met de mantel der liefde.

Maar is dit hetzelfde als vergeving? Dat is een spannende vraag. Zodra de broers willen weten hoe het ervoor staat, zeggen ze met het tweede deel van de tekst: Och, vergeef toch de overtreding van uw broers en hun zonde, want zij hebben u kwaad gedaan. Jozef relativeert bewust: Bedenk goed, ik ben God niet (vs.19b)!

Gemeente, ooit was er een ándere Jozef. De Wáre! Hij, Jezus, is Zelf wèl God. Ook Hij huilt zodra mensen van Jeruzalem Hem verwerpen (Lc.23:28). Ook deze Koning werd Knecht. Hij redde niet enkel zijn familie, maar heel Zijn volk van de ondergang. Vijanden zeiden: Hij deed niets fout (Lc.23:41)!

Wie in Zijn verzoeningswerk gelooft, ontvangt een nieuwe kracht die alle verstand te boven gaat. Een nieuwe bewogenheid voor zichzelf. En voor (foute) broers en zussen. Zijn lichaam en bloed zijn blijvende spijzen voor het leven van onze ziel. Wie Heilig Avondmaal viert, kiest voor Zijn werk(en) aan vergeving…

Amen.


Open Doors Dag 2016

Categorie:Nieuws

5 november 2016, Utrecht

Terwijl het merendeel van de bevolking op zaterdagochtend nog in diepe rust verkeerde, was het op station Enschede tegen zevenen al behoorlijk bedrijvig. Een man of 30, jong en iets minder jong, hadden zich, met hand-, rug- of trektassen, vol etenswaren, verzameld om naar Utrecht af te reizen.

Gelukkig was ook Miek onder ons, die naast de broodjes ook de benodigde reispapieren in de tas had zitten. Haar administratie was uitstekend voor elkaar en met enkele extra uitdeel handen was iedereen al snel voorzien van een wel heel goedkope treinkaart. Met dank aan de Bethelkerk. We waren in de luxe positie van “begin” station zodat we bij elkaar konden zitten tot Utrecht, wat wel zo gezellig was. Voor we de jaarbeurshallen ingingen werden we als groep gecontroleerd en een behulpzame paars-wit geklede Open Doors groepenbegeleider, bracht ons naar de gereserveerde plaats voor groepen. De jonge jeugd mocht zich, met nog zo’n 1000 anderen gaan vermaken in een naast gelegen ruimte. Wij kregen prachtige plaatsen vooraan, zodat we alles “live” konden meemaken. Voor de ruim 7000 anderen achter ons waren grote schermen geplaatst.

Het was fantastisch om met zo’n grote menigte gelovigen, uit alle delen en kerken van ons land en daar buiten, te bidden en te zingen tot Gods eer en glorie.

Wat was het stil tijdens de geloofsverkondiging van Mariam uit Nigeria. Wat een enorm verdriet en moeite draagt ze met zich mee. Wat een wonder dat ze daar mee om kan gaan en wat een getuigenis van geloofsvertrouwen om onder zulke omstandighedenstand moed te houden en haar en onze Heer en Heiland te loven en te prijzen. Halleluja, daar begon en eindigde haar verhaal mee en daar konden we alleen maar eerbiedig amen op zeggen.

Na haar verhaal werden we opgeroepen om voor haar te bidden, voor haar werk, haar mede-gelovigen en de kleine huisgemeenten. Er werden nog anderen aan het woord gelaten die zich op verschillende manieren inzetten voor de vervolgde kerk en opriepen gul te geven, of mee te doen met de Muskathlon of Women to Women.

Na de collecte sprak ds. Jamal uit Libanon vol vuur over de opwekking onder moslims in zijn land, over gevluchte Syriërs, en over grote wonderen die zich voltrokken in zijn gemeente. Hij sprak een taal die we niet kenden maar wel verstonden door zijn lichaamstaal vol passie en liefde. De vertaling van een Libanese-Nederlandse broeder paste er naadloos bij, zodat je amper door had dat zijn woorden vertaald werden. Geweldig te horen dat Gods werk zelfs onder de moeilijkste omstandigheden, doorgang vindt.

De pauze werd gebruikt om alle meegenomen versnaperingen te nuttigen en langs de stands te wandelen, waar van alles te koop aangeboden werd. Op tijd zochten we onze plaatsen weer op omdat, na de pauze, de plaatsen “vrij” waren en enkele andere broeders en zusters ook wel graag voorin wilden zitten. Na een beetje schuiven en bezet houden konden we toch weer onze plaatsen innemen en gaan genieten van het middagprogramma waar we opnieuw vol verwondering en bewondering naar luisterden.

We werden door een spreekster ingedeeld alsof we het land Nigeria waren en al gauw bleek wat de bedoeling was. Zo konden we zien hoe in zo’n groot land met zoveel mensen, zoveel onveilige gebieden zijn en waar onze broeders en zusters in het noord oosten het zeer zwaar te verduren hebben door de terreur van Boko Haram, die haat en verderf zaaien onder de niet-moslims. De zandkunstenares volgde het verhaal met pakkende beelden, waar helaas niet alles van werd getoond. Opnieuw sprak Mariam, nu over de huidige situatie in haar land en ds. Jamal over de situatie in zijn land, maar ook over de vele wonderen die zij dagelijks zien gebeuren. Wat een grote God hebben wij en wat zijn we er weer eens bij bepaald hoeveel dank we Hem verschuldigd zijn voor onze vrijheid. De vrijheid om met zo veel mensen samen te mogen komen, te bidden en te zingen zonder de angst overvallen te worden. Het was een lange dag en een lange zit van wel 5 kerkdiensten op 1 dag, maar wat is het omgevlogen. Wat een indrukken en liefdevolle getuigenissen namen we, moe maar voldaan, mee naar huis.

De ontlading kwam in de trein, waar we door de drukte niet allen een plek konden bemachtigen, zodat de jeugd genoegen moest nemen met een schoot van een oudere of een leuning.

Dat kon natuurlijk niet lang goed gaan en de verzonnen spelletjes, nu eens niet op apparaatjes, werden steeds luidruchtiger zodat de andere passagiers heerlijk mee konden genieten van ons `familie uitje` zoals een medepassagier opmerkte.

Toen ook nog enkele dierengeluiden werden geoefend en iemand als een vis in de bagagenetten werd geworpen was het maar goed dat de trein om kwart voor 7 het station Enschede binnen reed, zodat iedereen weer naar zijn of haar huis kon vertrekken.

Aly van Keulen


Levend Woord – oktober 2016

Categorie:Levende Woorden

Waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid
(2 Korinthiërs 3: 17)

Een impressie van wat dit woord ons bracht.

Allereerst een uitleg van het Schriftgedeelte waaruit het levende woord komt door Ad Roos. Ad had vlak voor het schrijven van dit stukje ontdekt dat de brillenglazen van zijn gewone bril zo verweerd waren dat hij er nauwelijks nog door kon kijken:

“Het Schriftgedeelte uit 2 Corinthiërs 3 beschrijft hoe de Heilige Geest iemands innerlijk begint te bevrijden van een obstakel dat hem/haar het juiste zicht op Gods Woord tot dan toe ontnam, zodra deze persoon tot geloof in Jezus Christus gekomen is. Het juiste inzicht komt bovendrijven en de persoon in kwestie is vrij. Mijn gehavende bril is hier een fraaie metafoor: door de werking van de Heilige Geest krijgt iemand een glasheldere geestelijke bril van de juiste sterkte! Blijkbaar moeten wij die wèl zelf schoonhouden. In deze gebroken wereld is er van alles dat het geestelijke (in)zicht kan vertroebelen en de vrijheid waarover het in het tekstgedeelte gaat kan inperken. Zouden we daar totaal geen rekening mee houden, dan zou de geestelijke bril op den duur beschadigd kunnen worden en geen helder (in)zicht meer bieden.”

Tot zover de letterlijk overgenomen uitleg van Ad Roos. Het vervolg is een samenvatting van bijdragen van vele broeders en zusters.

Vrijheid is niet: je mag alles doen wat je wilt;
vrijheid is als iedereen doet wat Jezus wil, en dat vanuit vrijheid.

Vrijheid betekent in de praktijk:

Vrij van zorg

Waar de Geest van de Heer is, daar is geloof en vertrouwen in God. Dat maakt dat je in tijden van zorg, niet meer als een bezetene te keer gaat om de oplossing die jou voor ogen staat voor elkaar te boksen. Je weet immers dat jouw leven in Gods hand veilig is en je brengt je zorgen keer op keer bij Hem. En warempel…., Gods oplossing blijkt vaak zoveel beter en eenvoudiger dan jij had gedacht! (Jesaja 45: 11-13)

Vrij van angst

Ook angsten vallen weg. God heeft de loop der geschiedenis in Zijn hand. Ja, het zal stormen en woeden op aarde, maar Hij vertelt ons dat dat moet gebeuren en dat we dan juist omhoog mogen kijken naar Jezus die komt. (Spreuken 3: 23-26 en Lucas 21: 25-28)

Vrij van faalangst

Ook faalangst verdwijnt. Als je al iets fout zou doen, waar je jezelf de schuld van zou geven, dan weet je dat Jezus jouw fouten wegdraagt en dat Gods plan toch gewoon doorgaat met jou en met de hele wereld. Zie hoe God bijvoorbeeld doorging met David, na zijn volledig uit de hand gelopen slippertje met Bathseba dat uitliep op moord. Uit datzelfde “besmette” huwelijk wordt Salomo geboren, een vredeskoning die als voorbeeld mag dienen van de grote Vredeskoning Jezus die later toch juist uit dit “foute” huwelijk voort zal komen. Gods vergeving en herstel is in Jezus grenzeloos! (2 Samuël 11: 1 – 12: 25)

Vrij van verlegenheid en minderwaardigheidsgevoel

De zorg en liefde van God aan jou geeft je een eigen identiteit. Verlegenheid verdwijnt, je durft er te zijn omdat je weet wie je bent: een kind van God! (Romeinen 8: 15)

Vrij van sociale druk

Altijd maar weer je best doen om aardig gevonden te worden, een gewaardeerde positie te bekleden of te voldoen aan (kerkelijke) regels om “goed” bevonden te worden door de mensen. Het mat je af en eist meer dan je kunt geven. Op den duur weet je niet eens meer wie je zelf eigenlijk bent of wilt zijn.
Gods Geest leert ons echter dat je jezelf niet hoeft te bewijzen. Je mag zijn wie je bent! Je bent om geheel andere redenen waardevol voor God: Je bent duur gekocht met het bloed van Zijn Zoon Jezus! (1 Korinthiërs 7: 17-24)

Vrij van schuld en schuldgevoel

God werpt jouw zonden, jouw foute keuzes in dit leven, zo ver van Zich vandaan als het oosten is van het westen. Ze zijn nooit meer terug te vinden (Psalm 103). Jezus vertelt ons een prachtig verhaal over de grote vergeving van God omwille van Zijn medeleven en liefde voor ons (Mattheüs 18: 21-35) Voor God ben je écht vrij van schuld; Hij zal er, dankzij Jezus’ offer, nooit meer op terugkomen! Niemand veroordeelt je meer. En vanuit die rust en vrijheid zal je zelf prachtige vruchten van de Geest kunnen gaan voortbrengen.

Vrij van haat en wrok

God komt nooit meer op onze zonden terug. Maar kunnen wij dat zelf ook? Vanwaar komt toch dat gezegde: Eens een dief, altijd een dief? Wij veroordelen (onszelf en) elkaar juist veel vaker dan dat wij vergeven. En dat veroorzaakt, dat we zélf niet vrij meer zijn, want gekoesterde boosheid leidt tot razernij of neerslachtigheid die ons leven gaat beheersen. En dat geldt ook voor boosheid die zeer terecht is en rechtvaardig!
Is God niet terecht boos op ons als wij zondigen? En toch vergeeft Hij ons omwille van Zijn Zoon. Laat het oordeel dan aan God over, Hij zal zeker rechtvaardig oordelen en Hij heeft weet van jouw pijn en moeite en neemt die zeer serieus. (Openbaring 20: 11-15)
Maar wij, laten wij elkaar liefhebben en leven in vrijheid, zoals Jezus van ons vraagt. (Johannes 13: 34,35)

Onze God is een God van vrijheid

God is al een God van vrijheid vanaf het begin. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de leefregels die Hij aan Israël, Zijn volk, gaf. In Deuteronomium 15 staat dat iedereen elk zevende jaar alle schulden van zijn medebroeders of zusters moest kwijtschelden. Ze hoefden niet meer terug te betalen wat ze geleend hadden! (Deuteronomium 15: 1,2). En ook als iemand zich uit nood als slaaf aan een medebroeder verkocht had, dan moest hem of haar in het zevende jaar de vrijheid teruggegeven worden en zelfs een startkapitaaltje meegegeven worden om weer een eigen leven te kunnen opbouwen in vrijheid. Na zes jaar zwoegen onder schuld of slavernij, was het zevende jaar een jaar van vrijlating.
Dat gold zelfs voor de akkers en wijngaarden, die elk zevende jaar mochten rusten tijdens het Sabbatsjaar. (Leviticus 25: 3,4)
Ook God Zelf rustte op de zevende dag van Zijn scheppingsarbeid. En dat leert Hij ons ook. Wij hoeven geen slaaf te zijn van ons werk. Elke zevende dag maakt Hij ons weer vrij!
En eens, aan het eind van de tijd, als Gods plan met deze wereld volledig voltooid is, zullen wij volkomen mogen rusten, volledig vrij van zorg, angst, faalangst, verlegenheid, sociale druk, schuldgevoel, kwaad, neerslachtigheid, werkdruk en schuld aan God en mensen. (Maleachi 3: 20 en 4: 2) Want Jezus heeft ons van dit alles vrijgekocht door Zijn dood aan het kruis.
Wees dan vrij als kinderen van God, want waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid.


Levende Woorden

Categorie:Levende Woorden

In de tijd dat er nog een groot te kort aan Bijbels was in China, trok een Chinese evangelist rond om het evangelie te vertellen.

Op een dag moest hij 20 jonge christenen verlaten om het Woord ook aan anderen te gaan brengen, maar hij had geen Bijbel om bij hen achter te laten. Hij maakte zich grote zorgen over deze jonge gemeente; hoe kon ze staande blijven zonder leraar én zonder Bijbel?

Hij nam, op de dag van zijn vertrek, vijf stenen en schreef op iedere steen één Bijbeltekst. Vervolgens wees hij één van de twintig gemeenteleden aan om iedere week één steen te geven aan een medegelovige. Deze medegelovige moest de steen de hele week bij zich dragen. De steen met Bijbeltekst lag naast zijn ontbijtbordje, werd meegenomen in zijn jaszak tijdens het werk en lag ’s nachts onder zijn hoofdkussen.

Na een week moest iedereen bij elkaar komen en mocht de gelovige vertellen wat de Bijbeltekst, die hij de hele week met zich had meegedragen, voor hem was gaan betekenen.
Na meer dan anderhalf jaar kwam de rondtrekkende evangelist terug en vond een bloeiende gemeente!

Tot zover een prachtig verhaal van onze vervolgde broeders en zusters met en prachtige boodschap. Het overdenken van een Bijbeltekst en hem meenemen in je leven, doet een tekst vrucht dragen.

Dat doet het ook bij ons.

Zo is het idee ontstaan om een tekst aan te reiken aan iedereen die mee wil doen. Deze tekst wordt door ieder meegenomen het leven in. Na een paar weken komen we dan bij elkaar om te vertellen wat de Bijbeltekst voor ons is gaan betekenen of om gewoon te luisteren naar wat ze voor anderen is gaan betekenen.

Elke maand reiken we een nieuwe tekst aan om mee te nemen.

De naam van dit initiatief is Levende Woorden; Gods Woord komt immers tot Leven en brengt Leven, als we het zorgvuldig overwegen en bewaren in ons hart.


Eredienst – zondag 13 november 2016 om 10.00

Categorie:Digipreek

Orde van Dienst

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)
Thema: Voltooid leven!

  • Orgelspel
  • Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
  • (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 73: 8, 9
  • (staande) Bemoediging en groet
  • Zingen: Liedboek 2013 nr. 73: 10, 11
  • Gebod van God: Romeinen 13: 8-10 (NBV)
  • Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 478
  • Gebed om Gods vergeving en Geest
  • Schriftlezing: Genesis 49 : 29 – 50 : 14 (NBV)
  • Zingen: Reinier Kleijer L’Chaim nr. 35
  • Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied 4 (melodie: Liedboek nr. 801), terwijl groepen 1 t/m 8 naar de nevenruimte gaan
  • Prediking n.a.v. Genesis 49: 33 (NBV)
    Na zijn zonen deze opdracht te hebben gegeven trok Jakob zijn voeten weer op het bed. Toen blies hij de laatste adem uit en werd hij verenigd met zijn voorouders.
  • Zingen: Liedboek nr. 753: 1, 2, 3, 4
  • Dienst der gebeden
  • Inzameling der gaven
  • (staande) Zingen: Liedboek nr. 727: 1, 2, 3, 4, 10
  • (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
  • Orgelspel

 

Samenvatting preek

Tekst: Genesis 49: 33 (NBV)
Na zijn zonen deze opdracht te hebben gegeven trok Jakob zijn voeten weer op het bed. Toen blies hij de laatste adem uit en werd hij verenigd met zijn voorouders.

Soms zeggen mensen tegen mij in een gesprek: ‘Bij ons in de familie is iedereen nog goed met elkaar!’ Bij vader Jakob thuis was ’t dikwijls precies omgekeerd. Echter naarmate het levenseinde nadert, wordt hij in de omgang steeds prettiger. Zeventien jaar heeft hij met zijn gezin in Gosen, Nijldelta, gewoond.

Hoe bijzonder moet het voor hem geweest zijn, dat op een gegeven moment alle kinderen om hem als 147-jarige vader heen staan (Gen. 47:28). De film van zijn leven trekt nog één keer aan hem voorbij. Hij herinnert zich de vroege dood van lievelingsvrouw Rachel. En hoe hij dacht zijn Jozef kwijt te zijn.

Hij vraagt Jozef hem niet te begraven in Egypte, maar in het beloofde land. En zegt erbij, alsof de oude Jakob last heeft van schuldgevoel: bij Léa (vs.31). Vervolgens geeft hij al de zijnen de zegen mee. Bij die voor Juda voorziet hij zelfs de komst van Messias: ‘Tussen zijn voeten de heersers-staf (Gen.49:10)…’

En de focus op ‘voeten’ keert weer terug in de woorden van de tekst: Na zijn zonen deze opdracht te hebben gegeven trok Jakob zijn voeten weer op het bed. Alsof hij daarmee als het ware wil zeggen: Nee, ik ben niet langer meer met handen en voeten aan dit leven gebonden. Al enige tijd heb ik vrede met God.

Gemeente, ook wij moeten hier een keer weg. Verdriet is dan groot. Je wordt als mens gemist. Dierbare geliefden komen met ‘ons’ heengaan in een leegte terecht. Dichter Martinus Nijhoff (1894-1953) zei het ooit zo: ‘En de wind en de lichten der schepen zeggen dat al wat voorbij gaat op reis is zónder thuisreis.

Naar een einde waar niemand ons bijstaat.’ Is dit niet een achtergrond, waartegen de roep om recht op ‘voltooid leven’ mede toegenomen is? Voor met name ouderen die ‘het gevoel krijgen zichzelf te overleven’. Wie zover is, mag (dood)gáán. En hij of zij mag anderen vragen daarbij ook te helpen.

Terwijl steeds meer beroepsgroepen van hulpverleners zich tegen dit wetsvoorstel verklaren. Hoe anders is de benadering van sterven bij ‘(aarts)vader Jakob’. In hoe hij ‘de laatste reis’ ziet. Met woorden van het tweede deel van onze tekst: Toen blies hij de laatste adem uit en werd hij verenigd met zijn voorouders.

Wie sterft, verlaat zijn volk niet. Néé, die mens wordt juist bíj zijn volk gevoegd. De uitdrukking met zijn voorouders verenigd bepaalt ons bij twee dingen. Ten eerste dat er meer doden zijn dan levenden. En ten tweede, dat wij aan gene zijde níet alleen zullen zijn! Dáár in het land van hoop en glorie…

Velen denken daarbij eerder aan weerzien met eigen geliefden dan aan ontmoeting met Christus. Met Hem te zijn is verreweg het beste, aldus Paulus (Filip.1:23). Bewust vraagt de Heidelbergse Catechismus: Wat is uw enige troost in leven en sterven? Dat ik niet van mezelf ben, maar van Hem in Wie de vrede met God blijvend getekend is (Rm.5:1).

Dat gedenken we volgende week zondag bij de viering van het Heilig Avondmaal! Maar soms is ‘t in ons leven een worsteling om met God verzoend te zijn. Zoals ooit voor vader Jakob bij de rivier de Jabbok. Ooit gaf hij zo stem aan zijn innerlijke strijd: ‘Ik laat U niet gaan tenzij Gij mij zegent (Gen.32:26) …’

Amen.


Door deze site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

Cookies op deze website

Als u deze website gebruikt wordt er een aantal cookies geplaatst. Hieronder geven we een korte uitleg.

Mededelingen pop-up
Soms hebben we een belangrijke mededeling die we aan u laten zien in de vorm van een pop-up. We plaatsen dan ook een cookie die reguleert wanneer u de mededeling te zien krijgt.

Google Maps
Op de Contact pagina vindt u een kaartje van Google, waarop u kunt zien waar de Bethelkerk is. Hier kunt u ook een routebeschrijving aanmaken. Als u deze pagina opent plaatst Google cookies.

Sluiten