Maandelijkse Archieven: juni 2016

Eredienst zondag 26 juni 2016 om 10 uur

Voorganger: Ds Laseur (wijkpredikant)
Thema: Wat doen jullie nóu?!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 95: 4, 5
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 654: 1, 2, 3
• Gebod van God: Efeziërs 4: 21b-30 (NBV)
• Zingen: Liedboek nr. 654: 4, 5, 6
• Gebed om Gods vergeving en Geest
• Schriftlezing: Numeri 13 : 25 – 14 : 10 (NBV)
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 78: 18, 19, 20
• Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied, terwijl groep 1 t/m 5 en 6 t/m 8 naar de nevenruimte gaan (melodie: ‘Altijd is Kortjakje ziek’)
• Prediking n.a.v. Numeri 14: 4, 5, 6a (NBV)
  En tegen elkaar zeiden ze: ‘Laten we een leider kiezen en teruggaan naar Egypte.’ Toen wierpen Mozes en Aäron zich ter aarde, ten overstaan van de voltallige gemeenschap van Israël. Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, twee van degenen die het land verkend hadden, scheurden hun kleren…
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 650: 1, 2, 7
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 807: 1, 5, 6
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Numeri 14: 4, 5, 6a (NBV)
En tegen elkaar zeiden ze: ‘Laten we een leider kiezen en teruggaan naar Egypte.’ Toen wierpen Mozes en Aäron zich ter aarde, ten overstaan van de voltallige gemeenschap van Israël. Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, twee van degenen die het land verkend hadden, scheurden hun kleren…

En tegen elkaar zeiden ze: ‘Laten we een leider kiezen en teruggaan naar Egypte.’ Toen wierpen Mozes en Aäron zich ter aarde, ten overstaan van de voltallige gemeenschap van Israël. Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, twee van degenen die het land verkend hadden, scheurden hun kleren…

Israël begint onder aanvoering van Mozes en Aäron aan oriëntatie op leven-ná-de-leerschool-in-de-woestijn. Wat is ‘t allemaal snel gegaan. Twee jaar nà de uittocht uit Egypte stond het volk op de drempel van het Beloofde Land. Zo voelt ook menig jongere zich zodra hij/zij een diploma in de hand houdt.

Gedachten vormen zich. Wáár ga ik wonen? Is er wel plek voor mij? Hoe zal ik me daar voelen? Niets is zo belangrijk als de kans krijgen. Om je bestemming te vinden. Elkeen is op zoek naar het paradijs vóór zich. Maar soms kun je er niet snel genoeg bij komen. Zit er iets, een ander of jij jezelf in de weg.

Leren vrij te zijn tegen angst in is een vorm van topsport. In tijden van onzekerheid staat een mens meestal niet te dringen om ‘nieuw land’ te veroveren. Komt vaak iets over ons van wat het oude liedje zegt: ‘Och, was ik maar bij moeder thuisgebleven…’ Is dit in geestelijk opzicht dikwijls ergens niet nèt zo?

Calvijn zegt dat het geloof soms bewust de ogen sluit en de oren opent om óók de Here God met Zijn beloften op te
merken. De geschiedenis van de twaalf verspieders laat ergens hetzelfde zien. Na veertig dagen komen ze terug. Met goed en met slecht nieuws. Het goede nieuws is, dat het land (erets) goed is.

Dan zou je welhaast het schoolreis-liedje kunnen aanheffen: ‘We zijn er bijna, maar nog niet helemaal!’ Maar opeens
blijkt: ‘helemaal níet’! Wordt er door een meerderheid gesproken over grote steden, hoge muren en reuzen. Ze liegen niet. Maar hoe ga je met feiten om? Mét of zònder ogen van het geloof?

Piekeren, paniekaanvallen en slapeloze nachten zijn het gevolg (14:1). Bij het volk slaat het verdriet plots om in machteloze woede. Het is de eeuwige strijd tussen angst en verlangen. Zoiets heeft tijd nodig. Vergt geduld, niet in de laatste plaats met jezelf. Om te léren durven een stap te doen. Vóóruit! Mét God!

Tien geloven er níet in, twee wèl en de leiding? Niets is zo besmettelijk als scepsis. Het ongeloof, dat zegt: ‘Laat de toekomst nóóit afhangen van een ónzichtbare God!’ Er wordt géén referendum gehouden. Over blíjven of terug gaan. En tegen elkaar zeiden ze: ‘Laten we een leider kiezen en teruggaan naar Egypte.’

Op een gegeven moment kan en wil het volk niet meer luisteren. Is er in de wereld géén ruimte meer voor ‘het ándere geluid’. Behalve in de tent van God. Alwaar Mozes en Aäron een veilig heenkomen zoeken. Toen wierpen Mozes en Aäron zich ter aarde, ten overstaan van de voltallige gemeenschap van Israël.

Ze vallen niet voor het volk, maar voor Gód neer. Twee oude mannen liggen op de grond. Mozes is tweeëntachtig en Aäron nog drie jaar ouder. Liggen ze er bij álle mensen uit? Néé, Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, twee van degenen die het land verkend hadden, scheurden hun kleren…

Vóórdat ze ook maar iets zeggen, tonen ze eerst de kracht van het gebaar. Teken van verdriet en rouw, waarmee ze zeggen: Wat doen jullie nóu? Op de dag waarop God wéér klaar staat met manna, staat het volk met stenen in de hand. Wie ziet nog het goede, dat God gééft? Wáár is de dank uit de grond van ons hart?

Terwijl Hij hen eerst allen gered heeft uit de Rode Zee. Ook wíj zijn daarin gedoopt. Apart gezet. Geroepen om Zíjn weg te gaan. Zondags krijgt u manna, ook in deze tent der samenkomst. Niet enkel dan, maar elke dag van de week. Leeftocht op weg naar land waar het leven goed is. Dankzij de Meerdere Jozua.

Jezus Christus. Geloven is getuige zijn van Hem. Leven aan de angst voorbij dat het paradijs niet achter, maar juist nog vóór ons ligt. Amen.

Eredienst zondag 19 juni 2016 om 10 uur

Voorganger: Ds Laseur (wijkpredikant)
Thema:Ongelijke behandeling?!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 133
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 315: 1, 2
• Geloofsaansporing: Jacobus 1: 19-22 (BGT)
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 315: 3
• Gebed om Gods vergeving en Geest
• Schriftlezing: Numeri 12 (BGT)
• Zingen: Reinier Kleijer Zing nr. 78 (melodie: Liedboek 2013 nr. 575)
• Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied, terwijl groep 1 t/m 5 naar de nevenruimte gaat (melodie: Evangelische Liedbundel nr. 454)
• Prediking n.a.v. Numeri 12: 2b en 3a (BGT)
  Ze zeiden: ‘Je doet alsof de Here alleen met jou gesproken heeft. Maar hij heeft ook met ons gesproken!’ Maar Mozes was juist een heel bescheiden man. Hij vond zichzelf niet belangrijk.
• Zingen: Liedboek 1973 nr. 366: 4, 5, 6
• Na terugkeer van kinderen in de kerk:
  Zingen: Reinier Kleijer (melodie: Evangelische Liedbundel nr. 454)
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven
• (staande) Zingen: Liedboek 1973 nr. 474: 2, 3
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst:Numeri 12: 2b en 3a (BGT)
Ze zeiden: ‘Je doet alsof de Here alleen met jou gesproken heeft. Maar hij heeft ook met ons gesproken!’ Maar Mozes was juist een heel bescheiden man. Hij vond zichzelf niet belangrijk.

Uit een onderzoek van de Raad voor de Rechtspraak kwam onlangs naar voren, dat 85% van onze landgenoten vindt dat een rechter een vonnis beter moet uitleggen. Anders blijft onbegrip bestaan over gerechtelijke beslissingen. Kijken velen onzer niet op soortgelijke wijze naar hoe de Here God bezig is met bepaalde zaken?

Op de drempel naar het Beloofde Land breekt er muiterij uit in de leiding van Israël. Die leiding bestaat uit twee broers en één oudere zus: Mozes, Aäron en Mirjam. Wat is er aan de hand? Mozes nam ooit Zippora tot vrouw, dochter van een priester uit Midian. Nu neemt hij nota bene een Ethiopische. Waarom niet uit eigen volk?

Grote zus Mirjam denkt: ‘Wat is dat met onze broer Mozes?’ Ooit mocht ‘t zo zijn, dat door mijn toedoen de Egyptische prinses ‘onze’ biologische moeder Jochebed toestond voedster te zijn van dat jongetje uit het biezen kistje. ’t Was later mogelijk ook weer haar vraag, nadat ze als profetes leiding gaf aan zang en dans. Om met het volk de doortocht door de Rode Zee te vieren (Ex.15:20).

Wáár is de band van weleer? ‘t Was later mogelijk ook de vraag van Aäron, toen Mozes de berg op was om de Tien Geboden te ontvangen en spoorloos bleef. Hij ging toen mee in aanbidding van het gouden kalf als manier om Israël bij les van uit/intocht te houden (Ex.32). Maar één ding zit broer en zus dwars: de VIP-behandeling van Mozes door God.

Ze zeiden: ‘Je doet alsof de Here alleen met jou gesproken heeft. Maar hij heeft ook met ons gesproken!’ U hóórt het: jaloezie komt op. En waar kan zoiets gebeuren? Juist bij mensen, die God steeds minder persóónlijk onder ogen komen zoals door het gebed. Zij lopen met steeds meer rond. Ten opzichte van elkaar. Én van God.

Gemeente, waar lopen wíj mee rond? Ten opzichte van elkaar? En soms ook ten opzichte van God? Als we hier in het huis Gods ook de hand in eigen boezem steken? Laat ik ’t maar even bij mezelf houden. Misschien klaag ik makkelijker over een ander dan dat ik voor hem of haar bidt. Of over God, omdat Hij in gelijke gevallen géén gelijke behandeling geeft.

Waarom spreekt Hij met Mirjam en Aäron via dromen en visioenen? En weet Mozes heel eenvoudig vrijwel altijd meteen wat God wil… Terwijl er op Mozes ook genoeg valt aan te merken. Als driftig baasje sloeg hij ooit op een rots en een Egyptenaar dóód. Maar Mozes was juist een heel bescheiden man. Hij vond zichzelf niet belangrijk.

Voordat ze zelf als leiding de weg kwijtraken, laat Mozes God de leiding nemen door sámen naar de tent der samenkomst te gaan. En wat merken ze? Eerst als er een sfeer van onderlinge haat en nijd heerst, is God er nog wel (vs.5). Maar op den duur wil Hij daar Zelf niet langer zijn (vs.9). Wijkt de beschermende wolk van Zijn aanwezigheid. Wordt Mirjam ziek. En Aäron níet.

Hoe zit dít dan weer? Feit is, dat mensen elkaar soms zomaar ‘op de huid geven’. Bij Mirjam treedt die bitterheid als eerste zelfs naar buiten. Die tekent zich af op haar huid. Zeven dagen lang moet zij buiten de gemeenschap blijven, want niets is zo ‘besmettelijk’ als het bittere kruid van haat en nijd (vs.15). En het volk mag nergens heen zolang de ziekte heerst.

Herstel uit zonde heeft tijd nodig. Begint, als de ene broer Aäron zijn andere broer Mozes oproept om weer voor hun zus Mirjam te gaan bidden. Dan keert de Here terug om haar te genezen (vs.11-13). Daarin doet hij denken aan onze Oudste Broer Jezus Christus (Rm.8:29). Vader, vergeef ‘t hen, want ze weten niet wat ze doen (Lc.23:34).

Vrucht van leven uit de kracht van die Geest is zachtmoedigheid (Mt.11:29;Gal.5:22) Jezus’ voortgezette voorbede is de basis, waardoor wij weer voor elkaar mogen gaan bidden. Vorige week legde Hij ook voor de beleving daarvan de onvervreemdbare basis bij de viering van het Heilig Avondmaal! Amen.

avondmaalsdienst zondag 11 juni 2016 om 10 uur

Voorganger: Ds Laseur (wijkpredikant)
Thema:Koersvast!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• Orgelspel
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 27: 2, 5
• Bemoediging en groet
• Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 411
• Gebed om Gods Geest
• Schriftlezing: 2 Timotheüs 2: 1-13 (HSV)
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 727: 3, 4, 10
• Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied, terwijl groep 1 t/m 5 en 6 t/m 8 naar de nevenruimte gaan (melodie:
• Liedboek nr. 2013 nr. 134)
• Prediking n.a.v. 2 Timotheüs 2: 8 (HSV)
  Houd in gedachten dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt, uit het nageslacht van David, overeenkomstig mijn Evangelie.
• Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 170
• Woorden der inzetting
• Gedachtenis van Christus
• (staande) Zingen: Apostolische Geloofsbelijdenis
• Gebed voor de gaven
• Nodiging
• (staande) Gezongen dankzegging: Liedboek 2013 nr. 103: 3, 4, 5
• (staande) Gedenken: Geertje Molenkamp-Bouwknegt (1932-2016)
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 23b: 2
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven
• (staande) Zingen: Liedboek 1973 nr. 259
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

tekst :2 Timotheüs 2: 8 (HSV)
Houd in gedachten dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt, uit het nageslacht van David, overeenkomstig mijn Evangelie.

Arjan Plaisier was 8 jaar het gezicht van de PKN. Eergisteren maakte hij plaats voor René de Reuver. De oud-scriba blikte terug en zei onder andere: ‘Je kunt niet de kerk dienen en zeggen: Met Jezus heb ik niks. We moeten wel reëel zijn: het leven is géén grapje. Zo van: straks komt er een generaal pardon en gaan we verder feesten.

Het evangelie is volstrekt helder: je moet kiezen. Het komt erop aan hoe je lééft.’ Einde citaat. Ten tijde van grote afval onder christenen in Romeinse provincie Asia (1:15) in de eerste na Christus schrijft Paulus iets soortgelijks. In zijn tweede brief aan Timotheüs, zijn stille rechterhand in Efeze: Houd in gedachten dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt.

Er staat: opgewekt uit de doden. Níet: opgestaan uit de dood. Dat wil zeggen: door Vader wákker gemaakt. Uit de doden. Geen mens is tot op heden zelf boven het moeras van de dodenakker uit gestegen. Met één uitzondering: Jezus Christus. Fijn voor Hem, zeggen mensen dan, maar wie is daar op dit ogenblik écht mee geholpen?

Paulus zegt: ‘Elkeen pas dan écht, als je het besef van het wáárom ervan dágvers weet te houden!’ Daarom stelde de Here Jezus Zelf bewust het Heilig Avondmaal in. En bepaalt de Heilige Geest ons hier en nu bij Hem. Niet bij een dode Heiland, maar bij Eén die lééft! Ook als een Paulus én wij er eens op een dag níet meer zullen zijn.

Gemeente, iets is gauw gezegd. Maar hoe kan ik weten of dit wáár is? Hóór wat de apostel over de afkomst van de Heiland zegt: uit het nageslacht van David. Maar wie was David? Koning van Israël, die aan het begin van zijn optreden de reus Goliath versloeg. Toch ging zijn pad daarnà níet meteen over rozen. Helaas eerst over doornen!

Geldt dat ergens ook niet voor wie gaan in het spoor van Davids Zoon Jezus Christus? Een soldaat, atleet en boer krijgen het leven ook niet op presenteerblad (vs.3-7). Weliswaar zijn er hier nog geen directe situaties van gevangenschap en marteldood om reden van het geloof. Maar aan ons hier wordt getrokken door ziekte en verdriet.

Wat een zegen als de wijze, waarop wij zulke vormen van lijden (ver)dragen, voor anderen iets weerspiegelen mag van de (opstandings)kracht van het Evangelie. Míjn Evangelie, zegt Paulus. Dit zegt hij niet voor niets. In de Griekse havenstad Corinthe (2,11:4) heeft hij gezien hoe weinig koersvast de gemeente is door níet of slechts gedeeltelijk aan Jezus vast te houden.

Dan wordt viering van het Heilig Avondmaal op den duur een vluchtige herinnering aan wat daar en toen ooit door een Goed Mens gedaan is. Gedenken is gans ánder werk. Werk van Geest. Telkens weer kiezen hoe je leeft. Zoals Luther zegt: ‘Ik leef alsof Christus gisteren gestorven is, vandaag opgestaan en morgen terugkomt. Zó spoedig!’
H.A. zegt: ‘Vergeet-Mij-niet!’ De Heiland belóóft: Dan zal Ik jou óók niet vergeten (vs.11-13). Gemeente is Zíjn boeket vergeet-Mij-nietjes! Amen.