Categorie Archieven: Digipreek

Eredienst – zondag 11 december 2016 om 10.00

Voorganger: Ds. Laseur
Thema: Ruth!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 107: 1, 2
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 444
• Het grote gebod: Mattheüs 22: 37-40 (BGT)
• Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 495
• Gebed om Gods vergeving en Geest
• Schriftlezing: Ruth 1: 10-19
• Zingen: Reinier Kleijer DV nr. 22 (melodie: Altijd is Kortjakje ziek)
• Schriftlezing: Mattheüs 1: 1-5 (BGT)
• Benno Kok (orgel) en Anne-Mirl Bannink-van der Giessen (zang): Gabriel’s Greeting
• Toelichting Kerstproject Zondagsschool
• Zingen: R. Kleijer nevendienstlied 6 (melodie: Liedboek nr. 801), terwijl kinderen groepen 1 t/m 8 naar de nevenruimte gaan
• Prediking n.a.v. Ruth 1: 16 (BGT)
• Benno Kok (piano) en Ronald Bannink (viool): Serenade van Toselli (1883-1926)
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven, terwijl Benno Kok (piano), Ronald Bannink (viool) en Anne-Mirl Bannink-van der Giessen de ‘Breton Carol’ ten gehore zullen brengen
• (staande) Zingen: Liedboek 1938 nr. 221
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Ruth 1: 16 (BGT)
Maar Ruth antwoordde: ‘Zeg toch niet steeds dat ik terug moet gaan! Ik laat u niet in de steek. Waar u heen gaat, daar ga ik heen. Waar u woont, daar wil ik ook wonen. Uw volk is mijn volk, en uw God is mijn God.’

Cliff Richard zong ooit het lied: ‘Every face tells a story.’ En de ogen van zo’n gezicht zijn ergens de spiegel van de ziel. En op de ziel van elk mens staan krassen. Door ingrijpende dingen, die we meemaken. Soms begint dat al in het land van onze jeugd. En sommige mensen geven daarvan ook signalen af.

Vandaag komen we zo’n persoon tegen. Ze heet Naomi. Bij terugkeer naar Bethlehem als weduwe zegt ze: ‘Rijk gezegend ging ik met man en zonen van hier, maar ik kom met lege handen terug. Ik zie het niet anders dan zo: ‘God heeft zich tegen mij gekeerd (vs.21).’ Eigentijds: ‘Waarvoor word ik nu gepakt?’

Op zich een menselijk en herkenbaar geluid. Maar het is een houding, die onwillekeurig doorwerkt op eigen directe omgeving. Immers alle mensen staan voor dezelfde vragen. Ook voor die van leven en dood. Hoe ieder daarmee omgaat, is uniek. En dan wordt er toch ergens naar jou en mij als gelovige gekeken.

Daarmee raken we aan nog een gevoelig punt op weg van het geloof. Waarom komt de ene schoondochter daarbij wel tot ontluikend geloof en de andere niet? Ruth (vriendin), weduwe van Machlon (ziekelijke), gaat mee als asielzoekster naar Israël. Maar Orpa (koppig), weduwe van Chiljon (kwijnende), niet!

De startpositie van Ruth was weinig benijdenswaardig. Vergelijkbaar met die van een Duitse in Nederland vlak nà de oorlog. Zoals Naomi Jodin was in Moab. Moab (van vader): naam van oudste (klein)zoon van Lot bij zijn oudste dochter (Gen.19:37). De weg van het voorgeslacht van Jezus is niet zo verheven.

Moab: toenmalige graanschuur van het Midden-Oosten. Moab: land van Kamos, god van de vruchtbaarheid. De verering ging gepaard met prostitutie. Moab: vijand van Israël, waarmee richter Jefta het vaker aan de stok had. Er werden dan niets en niemand ontziende rooftochten in het Land van Beloften gehouden.

Hoe kan iemand, die de klok geestelijk zo warrig heeft horen luiden, komen tot een uitspraak als die van Ruth bij Naomi: ‘Zeg toch niet steeds dat ik terug moet gaan! Ik laat u niet in de steek. Waar u heen gaat, daar ga ik heen. Waar u woont, daar wil ik ook wonen. Uw volk is mijn volk, en uw God is mijn God.’

’t Is wáár. Wie voor God kiest, krijgt ook met Zijn volk te maken. En de vraag is of Ruth meekomt dankzij òf ondanks de kinderen Gods om haar heen. De vraag is dan ook: Wat voor beeld van God had Ruth? ‘t Is als met een kleurplaat. Je krijgt pas een voorstelling van Hem aan de hand van stippen (aan de horizont).

Doop, ouders, opvoeding, gemeente, school, vrienden. Alles doet mee. Je weet soms zelf niet hoe. Het verband ertussen, lijnen, op weg naar de toekomst ga je zien, als je zelf ook bijbel leest en bidt. Je wordt dan gevoelig gemaakt. Leef je geestelijk niet langer als eilandgast, maar meer met je hart naar de Here toe.

Zo ging het bij Ruth als voorloopster in de lijn der geslachten naar Jezus toe. Voor haar en Hem géén plaats in de herberg. Met in het begin meer moeilijks dan moois. Maar als stippen dankzij God gaandeweg lijnen worden gaat het ergens naar toe. Is ’t de weg naar Huis. Dankzij Jezus. Mét een lijntje naar Boven!

Amen.

Eredienst – zondag 4 december 2016 om 10.00

Voorganger: Ds. Poortman (Veenendaal)

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• Zingen: Psalm 117
• Votum en groet
• Zingen: Gezang 126 (Nieuwe Liedboek 439)
• Geboden: Romeinen 13
• Zingen: Psalm 81: 9
• Gebed
• Schriftlezing: Jozua 2: 1-14 en Mattheüs 1: 5a
• Zingen: Gezang 66: 1-3
• Toelichting Kerstproject Zondagsschool
• Vogeltje van de Zondagsschool n.a.v. geboorte Sofie Maria Johanna Uiterwijk Winkel (Zingen: Lied 979: 1,2,7)
• Verkondiging n.a.v. Mattheüs 1: 5a
• Zingen: Psalm 87: 1-3
• Dankzegging en voorbeden
• Collecte
• Zingen: Gezang 160: 1,2 (Nieuwe Liedboek 489)
• Zegen
• Orgelspel

Eredienst – zondag 27 november 2016 om 10.00

Voorganger: Drs. J.A. Bor (Valkenburg)

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Psalm 24: 1
• (staande) Votum en groet
• Stil gebed
• Sonntagsmorgen, Mendelssohn (René piano, Karin en Miek zang)
• Zingen: Lied 444: 1,2,5
• Geloofsbelijdenis
• Zingen: Psalm 71: 11,14
• Gebed
• Eerste schriftlezing: Jozua 1: 1-9
• Tweede schriftlezing: Lucas 1: 26-38
• Preek
• Zingen: Gezang 125: 1 en 5
• Süsse Stille, Händel (René orgel, Miek zang, Christine klarinet)
• Dank- en voorbede
• Collecte
• Zingen: Gezang 257
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• The Lord bless you and keep you, John Rutter (René piano, Annemar en Miek zang)
• Orgelspel

Avondmaalsdienst – zondag 20 november 2016 om 10.00

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)
Thema: Werken aan vergeving!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 27: 1, 2
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 315: 1, 2
• Gebed om Gods Geest
• Schriftlezing: Genesis 50: 15-26 (HSV)
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 364: 4, 5, 6
• Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied 5, terwijl groep 6 t/m 8 naar de nevenruimte gaat (melodie: Liedboek 2013 nr. 134)
• Prediking n.a.v. Genesis 50: 16b en 17a (HSV)
  Uw vader heeft voor zijn dood deze opdracht gegeven: Dit moeten jullie tegen Jozef zeggen: Och, vergeef toch de overtreding van uw broers en hun zonde, want zij hebben u kwaad gedaan.
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 32: 1, 3
• Woorden der inzetting
• (staande) Zingen: Apostolische Geloofsbelijdenis
• Nodiging
• (staande) Gezongen dankzegging: Liedboek 2013 nr. 675
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven
• (staande) Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 270
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Genesis 50: 16b en 17a (HSV)
Uw vader heeft voor zijn dood deze opdracht gegeven: Dit moeten jullie tegen Jozef zeggen: Och, vergeef toch de overtreding van uw broers en hun zonde, want zij hebben u kwaad gedaan.

Als ik Jozef zou zijn geweest, zou dit mogelijk mijn eerste vraag aan de broers zijn: Komen jullie uit jezelf òf zijn jullie gestuurd? De vraag stellen is ergens ook meteen het antwoord geven. Immers Jozef was in Egypte tot grote hoogte gestegen en de broers konden niet zomaar meer op gelijke voet met hem omgaan.

Zeker niet na alles wat er onderling tussen hen voorgevallen was. Zolang vader Jakob leeft, houden Jozef en broers zich nog in. Vertrouwen ze erop, dat Jozef de kaart van de wraak niet te hard zal spelen. Maar hoe daarnà verder? Het was moeilijk om een dreigingsanalyse van het leven bij de familie Israël te maken.

En niets is zo tijdelijk als de gunst van mensen. Mensen kunnen via de bloedband broers van elkaar zijn, maar daarom ervaren ze elkaar nog niet altijd als zodanig. De broers van Jozef vluchten daarom naar voren. Met woorden van het eerste deel van onze tekst: Uw vader heeft voor zijn dood deze opdracht gegeven: Dit moeten jullie tegen Jozef zeggen: Och, vergééf toch.

Gemeente, het loopt weer tegen de advents- en kersttijd. En voor alle zekerheid proberen mensen dan nà te gaan of de kust voor het familieleven bij hen dan wel helemaal veilig is. En niets is dan zo mooi en tegelijk ook zo moeilijk als werken aan herstel van wat stuk is. Van Jozef lezen we zevenmaal, dat hij in tranen is.

Nu wil het geval dat we kwaad wat óns aangedaan is erger vinden dan het onschuldige wat wij anderen aandeden. Van een deel van het kwaad van anderen maken we op een gegeven moment géén werk meer, want dit slijt door de tijd. Of we hebben er een nieuwe kijk op. Of we bedekken het met de mantel der liefde.

Maar is dit hetzelfde als vergeving? Dat is een spannende vraag. Zodra de broers willen weten hoe het ervoor staat, zeggen ze met het tweede deel van de tekst: Och, vergeef toch de overtreding van uw broers en hun zonde, want zij hebben u kwaad gedaan. Jozef relativeert bewust: Bedenk goed, ik ben God niet (vs.19b)!

Gemeente, ooit was er een ándere Jozef. De Wáre! Hij, Jezus, is Zelf wèl God. Ook Hij huilt zodra mensen van Jeruzalem Hem verwerpen (Lc.23:28). Ook deze Koning werd Knecht. Hij redde niet enkel zijn familie, maar heel Zijn volk van de ondergang. Vijanden zeiden: Hij deed niets fout (Lc.23:41)!

Wie in Zijn verzoeningswerk gelooft, ontvangt een nieuwe kracht die alle verstand te boven gaat. Een nieuwe bewogenheid voor zichzelf. En voor (foute) broers en zussen. Zijn lichaam en bloed zijn blijvende spijzen voor het leven van onze ziel. Wie Heilig Avondmaal viert, kiest voor Zijn werk(en) aan vergeving…

Amen.

Eredienst – zondag 13 november 2016 om 10.00

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)
Thema: Voltooid leven!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 73: 8, 9
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 73: 10, 11
• Gebod van God: Romeinen 13: 8-10 (NBV)
• Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 478
• Gebed om Gods vergeving en Geest
• Schriftlezing: Genesis 49 : 29 – 50 : 14 (NBV)
• Zingen: Reinier Kleijer L’Chaim nr. 35
• Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied 4 (melodie: Liedboek nr. 801), terwijl groepen 1 t/m 8 naar de nevenruimte gaan
• Prediking n.a.v. Genesis 49: 33 (NBV)
  Na zijn zonen deze opdracht te hebben gegeven trok Jakob zijn voeten weer op het bed. Toen blies hij de laatste adem uit en werd hij verenigd met zijn voorouders.
• Zingen: Liedboek nr. 753: 1, 2, 3, 4
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven
• (staande) Zingen: Liedboek nr. 727: 1, 2, 3, 4, 10
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Genesis 49: 33 (NBV)
Na zijn zonen deze opdracht te hebben gegeven trok Jakob zijn voeten weer op het bed. Toen blies hij de laatste adem uit en werd hij verenigd met zijn voorouders.

Soms zeggen mensen tegen mij in een gesprek: ‘Bij ons in de familie is iedereen nog goed met elkaar!’ Bij vader Jakob thuis was ’t dikwijls precies omgekeerd. Echter naarmate het levenseinde nadert, wordt hij in de omgang steeds prettiger. Zeventien jaar heeft hij met zijn gezin in Gosen, Nijldelta, gewoond.

Hoe bijzonder moet het voor hem geweest zijn, dat op een gegeven moment alle kinderen om hem als 147-jarige vader heen staan (Gen. 47:28). De film van zijn leven trekt nog één keer aan hem voorbij. Hij herinnert zich de vroege dood van lievelingsvrouw Rachel. En hoe hij dacht zijn Jozef kwijt te zijn.

Hij vraagt Jozef hem niet te begraven in Egypte, maar in het beloofde land. En zegt erbij, alsof de oude Jakob last heeft van schuldgevoel: bij Léa (vs.31). Vervolgens geeft hij al de zijnen de zegen mee. Bij die voor Juda voorziet hij zelfs de komst van Messias: ‘Tussen zijn voeten de heersers-staf (Gen.49:10)…’

En de focus op ‘voeten’ keert weer terug in de woorden van de tekst: Na zijn zonen deze opdracht te hebben gegeven trok Jakob zijn voeten weer op het bed. Alsof hij daarmee als het ware wil zeggen: Nee, ik ben niet langer meer met handen en voeten aan dit leven gebonden. Al enige tijd heb ik vrede met God.

Gemeente, ook wij moeten hier een keer weg. Verdriet is dan groot. Je wordt als mens gemist. Dierbare geliefden komen met ‘ons’ heengaan in een leegte terecht. Dichter Martinus Nijhoff (1894-1953) zei het ooit zo: ‘En de wind en de lichten der schepen zeggen dat al wat voorbij gaat op reis is zónder thuisreis.

Naar een einde waar niemand ons bijstaat.’ Is dit niet een achtergrond, waartegen de roep om recht op ‘voltooid leven’ mede toegenomen is? Voor met name ouderen die ‘het gevoel krijgen zichzelf te overleven’. Wie zover is, mag (dood)gáán. En hij of zij mag anderen vragen daarbij ook te helpen.

Terwijl steeds meer beroepsgroepen van hulpverleners zich tegen dit wetsvoorstel verklaren. Hoe anders is de benadering van sterven bij ‘(aarts)vader Jakob’. In hoe hij ‘de laatste reis’ ziet. Met woorden van het tweede deel van onze tekst: Toen blies hij de laatste adem uit en werd hij verenigd met zijn voorouders.

Wie sterft, verlaat zijn volk niet. Néé, die mens wordt juist bíj zijn volk gevoegd. De uitdrukking met zijn voorouders verenigd bepaalt ons bij twee dingen. Ten eerste dat er meer doden zijn dan levenden. En ten tweede, dat wij aan gene zijde níet alleen zullen zijn! Dáár in het land van hoop en glorie…

Velen denken daarbij eerder aan weerzien met eigen geliefden dan aan ontmoeting met Christus. Met Hem te zijn is verreweg het beste, aldus Paulus (Filip.1:23). Bewust vraagt de Heidelbergse Catechismus: Wat is uw enige troost in leven en sterven? Dat ik niet van mezelf ben, maar van Hem in Wie de vrede met God blijvend getekend is (Rm.5:1).

Dat gedenken we volgende week zondag bij de viering van het Heilig Avondmaal! Maar soms is ‘t in ons leven een worsteling om met God verzoend te zijn. Zoals ooit voor vader Jakob bij de rivier de Jabbok. Ooit gaf hij zo stem aan zijn innerlijke strijd: ‘Ik laat U niet gaan tenzij Gij mij zegent (Gen.32:26) …’

Amen.

Doopdienst – zondag 6 november 2016 om 10.00

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 139: 7, 8, 9
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 139: 10, 11, 14
• Gebed om Gods Geest
• Schriftlezing: Jesaja 49: 13-16 (HSV)
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 864: 3, 4
• Kinderen groep 6 t/m 8 naar nevendienst, kinderlied 3 (R.Kleijer)
• Prediking n.a.v. Jesaja 49: 15 (HSV)
  Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot? Zelfs al zouden die het vergeten, Ík zal u niet vergeten.
• Ambtsdrager haalt de dopelingen en kinderen van nevendienst
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 513
• Korte dooponderwijzing
• Voorstellen van de dopelingen
• Doopgebed
• Doopvragen en gelofte
• (staande) Zingen: Apostolische geloofsbelijdenis
• Alle kinderen in de kerk mogen met de leiding naar voren komen
• Bediening van de Heilige Doop
• Overhandiging geschenk namens zondagsschool Jesaja 40:8b
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 105: 3
• (staande) Zingen: Love divine (melodie: Liedboek 1973 nr. 913)
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven, terwijl het ouderpaar Meere-Marchand zingt: Een naam is jou gegeven
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 754
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Jesaja 49: 15(NBV)
Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot? Zelfs al zouden die het vergeten, Ík zal u niet vergeten.

‘Juich, hemel, en verheug u, aarde’ (vs.13a), breekt de profeet Jesaja uit. En vandaag stemmen jullie als kersverse ouders van Benjamin, Sophie en Martha voluit met hem in. Maar wat wil nu het geval? Israël juicht níet. Het volk leeft 70 jaar in ballingschap. Er zit géén muziek in het leven in Babel. De lier hangt in de wilgen.

Immers Jeruzalem en de tempel liggen in puin. Beter bewijs dat het volk zich door God vergéten voelt, is er toch niet te vinden. God heeft een eigen kind in de persoon van Zijn volk. En vervolgens doet Hij er bar weinig op uit. Ervaart het volk Hem veeleer als een soort ontaarde vader, die zijn kind ergens verwaarloost.

Er hangt verwijt in de lucht. Komt ‘t tussen God en Zijn volk ooit nog goed? De profeet antwoordt met vraag: Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot? Beeld voor de nauwste band, die er op aarde bestaat. En voor verbond, dat God in Christus heeft met álle mensen.

Natuurlijk zijn er ook ontaarde moeders, die hun kind te vondeling leggen of nog verder gaan. Maar voor het woord ‘ontferming’ staat er in het Hebreeuws hetzelfde woord als voor ‘baarmoeder’. David zegt: ‘Hij heeft mij in de schoot van mijn moeder geweven (Ps.139:13b).’ In zonde ontvangen (Ps.51:7b). Dat wèl!

Maar gewassen ben ik schoner dan witte sneeuw (Ps.51:9b). Kijk, dat is nu het diepe aan het water van de Doop. Het verwijst naar hoe de Here vanaf prilste tijden verbonden is, ook met de kleinsten onder ons. Ik en mijn huis (Joz.24:15). In Israël bezegeld met het teken van de besnijdenis. Daar en toen alleen tastbaar bij jongens.

Het plaatst kinderen als leeftijdgenoten op de weg van God. Staande in traditie van het voorgeslacht. Niet als fossiel gedrag, maar als actieve wilsdaad. Kinderen bewust plaatsen in de levensstroom. Houd U hen vast, Heer als wij ze moeten loslaten. Of het nu is bij het doorknippen van de navelstreng of later bij het stoppen met de borstvoeding.

Beeld van ultieme rust, zegt David (Ps.131). Rust mijn ziel, Uw God is Koning (Bundel 1938,Gz.179:1). De Drieënige, die als Vader aan jullie kinderen blijft vasthouden. Als straks hun namen bij de Doop klinken, staan ze gekerfd in Zijn beíde handen. In spijkerschrift. Zoals buiten Jeruzalem’s muren gebeurde in het lichaam van de Zoon.

Bij moeder Maria moet dit ook door merg en been gegaan zijn (Luc.2: 35a). Welnu, dergelijke liefde van aardse moeders doet in de verte denken aan die van God voor de Zoon. En in Hem óók voor ons. Zelfs al zouden die het vergeten, Ík zal u niet vergeten. Hoezo? Niemand kan ons en onze kids uit de handen van Vader en Zoon roven.

Immers die twee zijn Eén (Joh.10:28-30). En Geest blijft ons en onze kinderen onvermoeibaar herinneren aan God als Vader. Hij, die voor ons zorgt als een onvergetelijke moeder. Daarvoor zitten we de Vader gewoon té dicht op de huid. Het grootste orgaan. Hij móet je wel zien. En Benjamin, Sophie, Martha: in de Geliefde.

Amen.

Dankstond voor gewas en arbeid – woensdag 2 november 2016 om 19.30

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)
Thema: Niet bij brood alleen!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• Zingen (staande): Nieuwe Liedboek 2013 nr. 136: 1, 2, 12, 13
• Bemoediging en groet
• Zingen: Reinier Kleijer DV nr. 330 (melodie: Liedboek nr. 803)
• Gebed om Gods Geest
• Schriftlezing: Deuteronomium 8
• Benno Kok (orgel) en Anita van der Molen-Holl (sopraan): Dank sei Dir, Herr (Siegfried Ochs/G.F. Händel)
• Schriftlezing: Mattheüs 4: 1-4
• Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 58
• Prediking n.a.v Deuteronomium 8: 2a en 3b
• Benno Kok (piano) en Anita van der Molen-Holl (sopraan): Hym of Peace (Mary McDonald)
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven, waarbij Benno Kok en Anita van der Molen-Holl: Heer, wijs mij Uw weg (Opwekking nr. 687)
• Zingen (staande): Liedboek 2013 nr. 218: 2, 4, 5
• Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Deuteronomium 8: 2a en 3b(NBV)
Denk eens terug aan de reis door de woestijn! Zo wilde Hij jullie leren dat een mens niet alleen leeft van brood, maar ook van de woorden die de Heer spreekt.

Van Tukkers in onze stad is bekend, dat ze een verhuislustig volkje zijn. Doorgaans verhuizen ze een paar keer. Maar de meesten van hen zijn en blijven in Enschede. Israël is ook verhuisd. Niet als gezin, maar als volk. Na 40 jaar in de woestijn staan ze op de drempel van nieuw leven. Níet langer in onzekerheid.

Huisje, boompje, beestje. Natje en droogje op tijd. Het volk voelt zich ergens als het kind dat de vraag gesteld krijgt: ‘Zeg, wat wil je later worden?’ Zonder lang nadenken flapt het eruit: ‘Gelúkkig natuurlijk!’ Ook vandaag de dag willen mensen gelukkig worden. Maar wat is nou geluk? Afwezigheid van óngeluk?

Denk eens terug aan de reis door de woestijn! Wanneer zeggen we dat tegen elkaar: Denk eens terug… Dat doen we op momenten, dat we lessen willen leren uit het verleden met het oog op het heden. Want ieder mens kent wel woestijntijden in zijn of haar leven. Tijden, dat het leven gewoon helemaal níet wil.

Maar wat heeft dit te maken met leven in een land, dat door de meeste bewoners ervan als welvarend wordt ervaren? Welnu, zegt Mozes, in een land van melk en honing is er bij toenemende welvaart altijd een stille verzoeking. Namelijk deze, dat je als mens los gezongen raakt van God. Dankdag is medicijn (vs.10)!

Tegen zelfingenomenheid, die doet zeggen: ‘Ik heb mijn welvaart te danken aan het werk van mijn eigen handen (vs.18)!’ Ja, de tegenpartij weet precies wanneer hij moet komen. Hij legt overleggingen van het hart moeiteloos bloot en ziet wáár je voor gaat. Voor een woestijn mét God òf een paradijs zónder Hem…

Maar woestijnervaring kunnen we toch allemaal missen als kiespijn… Waarom niet gewoon de hemel op aarde mét (een beetje) God? Het beste van twee werelden. Hier en nu al. Dan hoeft de kerk het ook niet meer zo vaak te hebben over het leven hiernà. Met de collecte als lastige vraag of een (dank)offer ‘pijn’ moet doen.

Zo wilde Hij jullie leren dat een mens niet alleen leeft van brood, maar ook van de woorden die de Heer spreekt. Niet bij brood alleen. Ooit titel van een christen democratisch verkiezingsprogramma. Daar werd mee bedoeld: er is in het leven zo veel meer dan eten en drinken. Goede gezondheid en leuke vrienden.

En de eerste Adam had ooit wat zijn hartje begeerde. Een volmaakte wereld mét God. Maar hij had niet genoeg aan leven, dat zich telkens weer laat leiden door wat God zegt. Immers we hebben ook een lijf, dat de nodige aandacht vraagt. Er is van daaruit een honger naar van alles en nog wat. Oók Jezus kende zo’n tijd…

Niet uit Zichzelf kwam Hij daar, maar geleid door de Geest. Immers daarvoor was de band Vader-Zoon veel te sterk. Van binnen uit kon de duivel niet tussen die Twee komen. Echter wèl van buiten af, want de tegenstander is specialist in het de mensen een rad voor ogen draaien. Maar de Here Jezus ging níet onderuit.

Hoe Hij dat dééd? Door dagelijks het Woord van God tot Zich te nemen als Brood voor het hart. Om van daaruit als een Tweede Adam aan ons te laten zien en horen, dat ook wíj ons kunnen verweren tegen datgene waar satan eigenlijk op uit is (2Cor.2:11). Namelijk dat we de honger van het hart opgeven voor die van de maag.

Vaak gunnen we onszelf en dikwijls een ander te weinig rust hiervoor. Wordt het leven dor. Een mallemolen door alles wat móet. Zoals de cabaretier Paul van Vliet ooit op ‘zijn’ christelijke school aan het einde van een week een docent hoorde bidden: ‘We danken U, omdat we U danken móeten!’ Wanneer we Jezus enkel als aards BroodHeer aanbidden, kan zelfs dankdag zo gaan voelen.

Maar wie oog houdt voor de Gever achter (harts)gaven in dit jaar, ervaart zegen (=geluk). Dank blijft dan niet als een vluchtige damp tussen kerkbanken in hangen, maar stijgt juist op als een semi-permannent welriekend offer langs de weg van het gebed in de vorm van smeking onder dankzegging (Filp.4:6,18b).

Amen.

Eredienst zondag 30 oktober 2016 om 10 uur

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)
Thema: De beker(ing)!

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 146: 1, 2, 3
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 146: 4, 5
• Geloofsabemoediging: Romeinen 8: 27, 28
• Zingen: Evangelische Liedbundel nr. 448
• Gebed om Gods vergeving en Geest
• Schriftlezing: Genesis 44: 1-17
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 166a: 7
• Zingen: Reinier Kleijer nevendienstlied 2, terwijl groepen 1 t/m 8 naar de nevenruimte gaan (melodie: Evangelische Liedbundel nr. 454 )
• Prediking n.a.v. Genesis 44: 7b en 16b (Wij zouden zoiets nooit doen. Juda antwoordde: ‘Hoe kunnen we ons vrijpleiten? God heeft de misdaad van uw dienaren aan het licht gebracht. Wij zijn bereid uw slaaf te worden, mijn heer, niet alleen degene bij wie de beker is gevonden, maar wij allemaal.’)
• Zingen: Opwekking nr. 599
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven
• (staande) Zingen: Liedboek 1973 nr. 452: 2, 3
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Genesis 44: 7b en 16b (NBV)
Wij zouden zoiets nooit doen. Juda antwoordde: ‘Hoe kunnen we ons vrijpleiten? God heeft de misdaad van uw dienaren aan het licht gebracht. Wij zijn bereid uw slaaf te worden, mijn heer, niet alleen degene bij wie de beker is gevonden, maar wij allemaal.’

De leerschool van het leven is soms bikkelhard. En wat wil het geval? Degene die mét God door het leven wil, krijgt menigmaal meer op z’n dak dan wie het anders doen. Daar kunnen we vaak met de pet niet bij. De bij Benjamin gevonden beker heeft een enorme nawerking. Ook in hoe de broers zichzelf zijn gaan leren zien.

Eerst horen we hoe ze hun straatje schoon vegen. Met de woorden van het eerste deel van de tekst: Wij zouden zoiets nooit doen. O God, ik dank U, dat ik niet zó ben als de andere mensen (Luc.18:11a). Hoelang volharden ook wij soms in die houding. Kijken we nèt zolang in de spiegel, totdat we een eerlijk gezicht hebben.

Liever leven in de leugen dan een ondraaglijke waarheid vertellen. De reformator Luther noemt leven-tegen-het-geweten-in levensgevaarlijk. Op een kruispunt in zijn leven zegt hij dan ook: ‘Hier sta ik, ik kan niet anders, zo waarlijk helpe mij God!’ Wij denken dan menigmaal: ‘Hier sta ik, ik kan ook ánders en áls God er is: Hij helpt níet!’

Maar vroeg of laat komen de dingen toch uit. Met de woorden van het tweede deel van de tekst: ‘Hoe kunnen we ons vrijpleiten? God heeft de misdaad van uw dienaren aan het licht gebracht.’ Juda stapt uit de zwijgcultuur van de schaamte. Daarin blijven is schadelijk. Voor zijn relatie met God én de mensen om hem heen.

Plots (h)erkent hij zijn schuld. Beseft hij: ‘Ik heb iets niet goed gedaan en ik moet het goedmaken.’ Ergens doet hij denken aan verloren zoon, die terugkeert: ‘Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden, behandel mij als één van uw dagloners (Luc.15:18b,19).

Met de woorden van het derde deel van de tekst: ‘Wij zijn bereid uw slaaf te worden, mijn heer, niet alleen degene bij wie de beker is gevonden maar wij allemaal.’ De gevonden beker leidt tot ‘een begin van bekering’. Ze denken niet langer meer aan zichzelf, maar nu ook aan hun oude vader Jacob en broer Benjamin.

Gemeente, hoe is dat bij ons? Ja, laten we de vraag van vandaag ook maar tot de onze maken: Hoe krijgen wij vrede met de hemelse Vader, terwijl wij Hem menigmaal toch op het hart trappen? Dit gaat ook voor ons níet buiten de beker om, want de beker is symbool van het leven. In Egypte ook verwijzing naar de toekomst.

Deed je er een druppel olie in, dan kon je aan de vorm van de druppel de toekomst aflezen (vs.5a). Zo’n beker van zilver had Jozef in de zak bij zijn jongste broer laten stoppen. Maar niet enkel bij hem. Weet u bij wie nog meer? Je zult opkijken: ja, bij ons allemaal! Weet je door wie dat gedaan is? Ja, door de Here God Zélf!

Over drie weken is Zijn vraag bij de viering van het Heilig Avondmaal ook aan ieder van ons: Wáár is de beker? De beker, die verwijst naar (de toekomst van) Mijn Zoon. Waarom stop je Hem zo diep weg in je bagage? Heb je écht niets aan te geven? Geen grammetje schuld? Daarom is voorbereiding ook belangrijk.

Op die weg zegt de Geest: kom tot de Vader. Houd de deur niet dicht. De Leeuw van Juda werd het Lam en zei: Ik ben de Deur (Jh.10:7) Hij droeg de zak met onze zonden weg. Hij stierf de slavendood aan het kruis. Hij dronk de beker uit, die leven geeft. Hij noemt ons géén slaven maar vrienden (Jh.15:15). Heilige Doop en Heilig Avondmaal zijn heilige tekenen voor de toekomst van ónheilige mensen.

Amen.

Eredienst zondag 23 oktober 2016 om 10 uur

Voorganger: Mevr. A.C. Winter (Amsterdam)

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• Zingen: lied 84: 1-3
• Bemoediging en groet
• Zingen: lied 84: 4-6
• Geloofsaansporing: Romeinen 6: 11-14
• Zingen: lied 79: 3,5
• Gebed om de Heilige Geest
• Schriftlezing: Romeinen 10: 1-13
• Zingen: lied 944: 1-3
• Schriftlezing: Lukas 18: 9-14
• Lied kindernevendienst
• Preek
• Zingen: lied 939: 1-3
• Lied kindernevendienst
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven
• Zingen: lied 654: 1,2,4,6
• Zegen
• Orgelspel

Eredienst zondag 16 oktober 2016 om 10 uur

Voorganger: Ds. van Veen (Zwolle)
Thema: Over worstelen met je leven om vrij te worden voor de toekomst

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• Introïtus Psalm 27: 1,2
• Votum en groet
• Zingen: Lied 305
• Gebed
• Eerste lezing: Genesis 32: 22-32
• Zingen: Ps43: 2,3
• Tweede lezing: Romeinen 8: 1-11
• Zingen: Ps.102: 8,9
• Verkondiging
• Zingen: Lied 800: 1-3
• Geloofsbelijdenis zingen: Lied 341
• Gebed
• Zingen: Lied 747: 2,3,4,8
• Zegen
• Orgelspel