Doopdienst – zondag 6 november 2016 om 10.00

Doopdienst – zondag 6 november 2016 om 10.00

Voorganger: Ds. Laseur (wijkpredikant)

• Orgelspel
• Woord van welkom, mededelingen, stil gebed
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 139: 7, 8, 9
• (staande) Bemoediging en groet
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 139: 10, 11, 14
• Gebed om Gods Geest
• Schriftlezing: Jesaja 49: 13-16 (HSV)
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 864: 3, 4
• Kinderen groep 6 t/m 8 naar nevendienst, kinderlied 3 (R.Kleijer)
• Prediking n.a.v. Jesaja 49: 15 (HSV)
  Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot? Zelfs al zouden die het vergeten, Ík zal u niet vergeten.
• Ambtsdrager haalt de dopelingen en kinderen van nevendienst
• Zingen: Liedboek 2013 nr. 513
• Korte dooponderwijzing
• Voorstellen van de dopelingen
• Doopgebed
• Doopvragen en gelofte
• (staande) Zingen: Apostolische geloofsbelijdenis
• Alle kinderen in de kerk mogen met de leiding naar voren komen
• Bediening van de Heilige Doop
• Overhandiging geschenk namens zondagsschool Jesaja 40:8b
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 105: 3
• (staande) Zingen: Love divine (melodie: Liedboek 1973 nr. 913)
• Dienst der gebeden
• Inzameling der gaven, terwijl het ouderpaar Meere-Marchand zingt: Een naam is jou gegeven
• (staande) Zingen: Liedboek 2013 nr. 754
• (staande) Wegzending en zegen (3x gezongen Amen)
• Orgelspel

Tekst: Jesaja 49: 15(NBV)
Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot? Zelfs al zouden die het vergeten, Ík zal u niet vergeten.

‘Juich, hemel, en verheug u, aarde’ (vs.13a), breekt de profeet Jesaja uit. En vandaag stemmen jullie als kersverse ouders van Benjamin, Sophie en Martha voluit met hem in. Maar wat wil nu het geval? Israël juicht níet. Het volk leeft 70 jaar in ballingschap. Er zit géén muziek in het leven in Babel. De lier hangt in de wilgen.

Immers Jeruzalem en de tempel liggen in puin. Beter bewijs dat het volk zich door God vergéten voelt, is er toch niet te vinden. God heeft een eigen kind in de persoon van Zijn volk. En vervolgens doet Hij er bar weinig op uit. Ervaart het volk Hem veeleer als een soort ontaarde vader, die zijn kind ergens verwaarloost.

Er hangt verwijt in de lucht. Komt ‘t tussen God en Zijn volk ooit nog goed? De profeet antwoordt met vraag: Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot? Beeld voor de nauwste band, die er op aarde bestaat. En voor verbond, dat God in Christus heeft met álle mensen.

Natuurlijk zijn er ook ontaarde moeders, die hun kind te vondeling leggen of nog verder gaan. Maar voor het woord ‘ontferming’ staat er in het Hebreeuws hetzelfde woord als voor ‘baarmoeder’. David zegt: ‘Hij heeft mij in de schoot van mijn moeder geweven (Ps.139:13b).’ In zonde ontvangen (Ps.51:7b). Dat wèl!

Maar gewassen ben ik schoner dan witte sneeuw (Ps.51:9b). Kijk, dat is nu het diepe aan het water van de Doop. Het verwijst naar hoe de Here vanaf prilste tijden verbonden is, ook met de kleinsten onder ons. Ik en mijn huis (Joz.24:15). In Israël bezegeld met het teken van de besnijdenis. Daar en toen alleen tastbaar bij jongens.

Het plaatst kinderen als leeftijdgenoten op de weg van God. Staande in traditie van het voorgeslacht. Niet als fossiel gedrag, maar als actieve wilsdaad. Kinderen bewust plaatsen in de levensstroom. Houd U hen vast, Heer als wij ze moeten loslaten. Of het nu is bij het doorknippen van de navelstreng of later bij het stoppen met de borstvoeding.

Beeld van ultieme rust, zegt David (Ps.131). Rust mijn ziel, Uw God is Koning (Bundel 1938,Gz.179:1). De Drieënige, die als Vader aan jullie kinderen blijft vasthouden. Als straks hun namen bij de Doop klinken, staan ze gekerfd in Zijn beíde handen. In spijkerschrift. Zoals buiten Jeruzalem’s muren gebeurde in het lichaam van de Zoon.

Bij moeder Maria moet dit ook door merg en been gegaan zijn (Luc.2: 35a). Welnu, dergelijke liefde van aardse moeders doet in de verte denken aan die van God voor de Zoon. En in Hem óók voor ons. Zelfs al zouden die het vergeten, Ík zal u niet vergeten. Hoezo? Niemand kan ons en onze kids uit de handen van Vader en Zoon roven.

Immers die twee zijn Eén (Joh.10:28-30). En Geest blijft ons en onze kinderen onvermoeibaar herinneren aan God als Vader. Hij, die voor ons zorgt als een onvergetelijke moeder. Daarvoor zitten we de Vader gewoon té dicht op de huid. Het grootste orgaan. Hij móet je wel zien. En Benjamin, Sophie, Martha: in de Geliefde.

Amen.