Mei 2016
(Naar Jesaja 42: 16,17 en Lucas 10: 25-37)
Je kan op van alles vertrouwen: je vrienden, je mobieltje, je geld, je veilige huis. Allemaal kunnen ze jou bescherming bieden als dat nodig is. Daarom zorg je er ook voor dat je vrienden je aardig blijven vinden, dat er genoeg tegoed op je mobiel staat en je batterij elke dag weer opgeladen is, dat je op tijd je zakgeld krijgt en wat geld achter de hand hebt voor het geval dat… en dat je ’s nachts de voordeur goed op slot doet voor je gaat slapen.
Als je daar maar allemaal goed op let en verder geen stomme dingen doet, dan zou het een heel eind goed moeten gaan. Zo wordt je geleerd om te leven en, als het tegen zit, te overleven.
Wat zegt Jezus eigenlijk over hoe we moeten leven?
Hij zegt dat je je aandacht aan heel andere dingen moet besteden! Hij zegt: Heb God lief met alles wat je hebt en heb de mensen om je heen lief zoals je van jezelf houdt. Maar bijt dat dan met hoe wij leren om te leven?
Ja!
Jezus geeft een voorbeeld en ik vertel het hier in eigen woorden aan jullie.
Op een eenzame ruige weg door een verlaten bergland loopt een keurig nette man met een rugzak. Hij is op weg van Jericho naar Jeruzalem. Hij heeft zich goed voorbereid op deze reis, want hij weet dat het een gevaarlijke route is vanwege de regelmatig voorkomende roofovervallen. Daarom reist hij overdag en houdt hij er flink de pas in om weer zo snel mogelijk uit het gevaarlijke gebied te zijn.
“Ach, zie je wel!”, denkt hij, als hij opeens naast de weg het levende bewijs ziet van het gevaar dat hij loopt. Er ligt een man in elkaar gelagen, roerloos op zijn buik. En zijn bagage lijkt gestolen. Geshockeerd schudt hij zijn hoofd en versnelt zijn pas nog meer. “De rovers zijn vast nog in de buurt. Weg wezen!”, hamert het door zijn hoofd en de angst giert door zijn aderen.
En wat deze man doet is niet vreemd. Ook een volgende reiziger die langs komt, maakt zich zo snel mogelijk uit de voeten. Een verstandige keuze. Je moet goed voorbereid op reis gaan en het gevaar niet opzoeken. Je moet onderweg geen stomme dingen doen!
Even later komt een beetje slordig geklede man met een pakezeltje langs. Hij ziet de man ook liggen. Maar hij voelt meer dan alleen angst. Hij voelt medeleven. Hij voelt even hoe die man zich moet voelen die daar ligt. Misschien leeft hij nog?! Kan ik nog iets voor hem doen? De man vergeet al zijn angst en loopt naar het slachtoffer toe. Hij is nog op tijd. Hij leeft nog! Hij pakt uit zijn eigen verbandtrommel zijn eigen Betadine en verband en pleisters. Hij geeft hem van zijn eigen water te drinken en tilt hem tenslotte op zijn ezeltje en neemt hem mee. Nee, snel gaat dat niet natuurlijk. Wat een risico loopt die man! Straks komen de rovers hem overvallen terwijl hij helemaal niet oplet en met die gewonde man bezig is!
Hij brengt de gewonde man naar een hotel en betaalt zijn kamer en de verzorging van deze gewonde man die immers van alles beroofd is. Weg reisgeld!
Zo wil Jezus dus dat we leven.
Maar dat is toch veel te gevaarlijk? We moeten toch ook voor onze eigen veiligheid zorgen?
God zegt: Vertrouw op Mij en niet op je vele vrienden, je mobieltje, je geld, je huis. Die kunnen allemaal kapot gaan of verdwijnen. Zij bieden schijnveiligheid. Maar Ik niet! Ik blijf bij je. Ik pak je hand en Ik leid jou op die weg die je nog nooit gegaan bent en die je nog niet kunt overzien. En als je dan gaat, dan zal Ik zorgen dat het licht wordt voor jou uit en dat er goede dingen zullen gebeuren die Ik belangrijk en goed vindt, dingen die eerlijk en rechtvaardig zijn, midden in een wereld die lijdt onder onrecht.
